Buhay sa Dilim

Walang pinag kaiba sakin ang gabi at araw

Kapag humiga na sa papag bawal ng gumalaw

Nagmumuni muni sa pinag kaiba ng soup at sabaw

Bakit natatakot ang mga bata sa salitang mamaw?

At anu ang kwento ng bawat magnanakaw?

Ang huling tanong ang gusto kong sagutin niyo

Sa lipunan nating mapanghusga sino ba ang matino?

Ang taong nakaputing nakatayo sa gabi na humahablot ng IPAD mo

O ang taong naka puti’t itim sa umaga na nangugnguha kahit nakaupo

Ako din nahihirapan sabihin kung sino sa dalawa ang meron pang puso

Bata palang ako gusto ko ng mag suot ng asul na uniporme

At balang araw matatawag na hepe o di kaya naman tenyente

Misteryo sakin ang pangarap ng mga taong kinatatakutan sa gabi

Ginusto ba nila ang buhay sa dilim kahit ang mangarap naman ay libre?

Kanino ba tayo dapat matakot kung ang lipunan natin ay sobra ng grabe?

Anu bang buhay ang mas masarap , sa loob o sa labas?

Yung buhay ba na napapaligiran ng mga taong maangas

O ang buhay na matira ang matibay gamit ang dahas?

Mas ok ba talagang mabuhay katabi ang malalamig na rehas

Kesa lumakad ng nakayuko dahil sa bigat ng iba’t ibang alahas?

Sa totoong mundo pantay pantay ba talaga ang bawat tao?

Meron ba talagang hustisyang natitira pa sa mundong ito?

Ang kriminal binibigyan ba talaga ng karapatang magbago?

O huhusgahan pa din siya dahil minsan siyang bilanggo?

Pano ba nila nalalaman ang katotohanan sa bawat kaso?

Swerte ang pinanganak na mayaman dahil di kailangan maghirap

Di tulad ng dukha puno ng pangrap halos mamatay sa pagsisikap

Pero bilib ako sa taong mula sa hirap ang yaman biglang nalasap

Naaawa naman sa taong kahit anung gawin buhay ay kay saklap

Ngayon niyo ituro kung nasaan ang pantay at hustisyang hinahanap

Ang hirap gumalaw at mabuhay sa lipunan na mapag mata

Kahit anung gawin mong pagbabago mananatili kang kakaiba

Ang nakaraan mo ay uungkatin at pilit sayo ipapamukha

Parang walang kang karapatan sa hangin na kanilang hinihinga

Wala kang lugar sa tinatapakaan at nilalakaran nilang lupa

Hindi kaya ang lipunan din ang nagdidikta kung sino ka

Kasi kahit anung pilit mong umalis sa buhay na madilim na

Nilalayo nila ang ilaw na dapat nanagsisilbi mong pag asa

Ang masakit pa sa lipunang ito kasama ang iyong pamilya

Ang pamilyang dapat tumtanggap sayo kahit sino ka pa

Bago matapos ako nga pala si Pedro

Imbis na asul ay kahel ang suot ko

Minsan kong sinubukang magbago

Pero buhay na madilim pa din ang tinungo

At ito ang kwento ng katulad kong Pilipino